२२ अप्रिल २०२५ मा जम्मू–कश्मिरको पहलगाममा भएको आतंकवादी हमलामा २६ जना नागरिकको मृत्यु भएपछि द्वन्द्वको प्रारम्भ भएको हो। भारतले उक्त हमलाको जिम्मा पाकिस्तानस्थित लश्कर–ए–तैयबा र जैश–ए–मोहम्मद जस्ता आतंकवादी समूहलाई दिएको छ, जसले पाकिस्तानसँगको सम्बन्धलाई थप तनावपूर्ण बनाएको छ।

भारतले ७ मे २०२५ मा अपरेसन सिन्दुर अन्तर्गत पाकिस्तानका ९ स्थानमा मिसाइल आक्रमण गरेको दाबी गरेको छ, जसमा कम्तिमा ३१ सर्वसाधारणको मृत्यु र ४६ जना घाइते भएको पाकिस्तानको भनाइ छ। पाकिस्तानले अपरेसन बन्यान उल मर्सुस  सञ्चालन गर्दै भारतका तीन हवाई अड्डा र अन्य सैन्य संरचनामा आक्रमण गरेको दाबी गरेको छ।

७ मेका दिनमा भारत र पाकिस्तानका १ सय २५ भन्दा बढी लडाकु विमानहरूले एक घण्टा लामो हवाई भिडन्तमा भाग लिएका थिए। यस भिडन्तमा भारतका तीन राफेल, एक मिग–२९ र एक सु–३० एमकेआई विमान खसालिएका थिए, जसमा राफेल विमान पहिलो पटक युद्धमा खसालिएको थियो। पाकिस्तानका अनुसार, १ विमान क्षतिग्रस्त भएको छ।

संघर्षको तीव्रता बढ्दै जाँदा, अमेरिकी विदेशमन्त्री मार्को रूबिओले पाकिस्तानका विदेशमन्त्री इशाक डार र सेनाप्रमुख जनरल असिम मुनिरसँग टेलिफोन संवाद गर्दै दुवै पक्षलाई संयमता अपनाउन र वार्ता सुरु गर्न आग्रह गरेका छन्। अमेरिका, G7 राष्ट्रहरू र चीनले पनि दुवै देशलाई तनाव कम गर्न र रचनात्मक संवाद सुरु गर्न आग्रह गरेका छन्।

नेपाल, भारत र पाकिस्तानको नजिकको भौगोलिक अवस्थिति र ऐतिहासिक सम्बन्धका कारण यस द्वन्द्वबाट प्रभावित हुन सक्छ। नेपालले आफ्नो सीमामा सुरक्षा सतर्कता बढाएको छ र द्वन्द्वको सम्भावित असरलाई ध्यानमा राख्दै तयारी गरिरहेको छ। यदि दुवै देशबीचको तनाव युद्धमा परिणत हुन्छ भने, यसले दक्षिण एसियामा व्यापक मानवीय र आर्थिक संकट निम्त्याउन सक्छ। अतः अन्तर्राष्ट्रिय समुदायको सक्रिय मध्यस्थता र दुवै पक्षको संयमता यस संकटको समाधानका लागि अत्यन्त आवश्यक छ।